Sinds 2007 werk ik fulltime als beeldend kunstenaar en maak ik beelden in steen en polyester. Wat ik meemaakte in mijn carrière, zowel in het onderwijs als in de gezondheidszorg, is het uitgangspunt voor mijn werken en wordt steeds meer een leidraad die ik vrijmoedig hanteer. Onderwerpen zoals wankel evenwicht, licht aan het eind van de tunnel, navelstaren en omarmen, verraden deze betrokkenheid. Ik heb me aangesloten bij AmstellandKunst om naast het geïsoleerde atelierbestaan de kans te krijgen uit te wisselen, samen te werken, elkaar te inspireren én te exposeren.
In mijn opleiding tekenen en kunstgeschiedenis stond drie-
dimensionaal werken in dienst van tekenen en moest vrije expressie nog worden uitgevonden. Vandaar dus dat ik later koos voor ruimtelijk werk in hardere materialen en in een vrijere vormentaal. Natuurgetrouw werken raakte daarmee op de achtergrond en het ging mij meer en meer om betrokkenheid. Het pallet van materialen werd vrolijker, speelser en meer toegankelijk toen ik mijn materiaalkeuze uitbreidde van hardsteen en marmer naar polyester. Maar mijn doel blijft nog steeds: met zo min mogelijk zoveel mogelijk uitdrukken.
In recent werk speel ik met de begrippen misleiden, verrassen en uitdagen, waarbij aan vragen bij de kijker als: ‘Hoe zit dat dan?’ en ‘Hoe kan dat nou?’, niet te ontkomen valt. De kijker mag best uit zijn stoel getild worden en in beweging komen. Genieten is immers contact zoeken en geroerd worden.
Ik maak beelden voor binnen en buiten, klein en groot.
Mijn wens is nog steeds een beeld in uitvergrote vorm in de openbare ruimte of in de vrije natuur geplaatst te krijgen.
Het beeld ‘Vlinderen’ leent zich daar uitstekend voor.
